30 aug 2010

Opruimen.....de bezem door je brein. 
Struikelend en mopperend vervolg je je weg....: Wàt een troep, óveral ligt rotzooi, geen doorkomen meer aan...
Je irriteert je aan al die rommel, alwéér moet je er met grote stappen overheen zien te komen.......
Je wordt er moe van, doodmoe.
Langzaam raak je uitgeput, van het keer op keer over de troep heen stappen, maar ook van de ergernis, de boosheid inmiddels, van alles wat je in de weg ligt en wat je belemmert om verder te komen op je pad.

Toch staat het idee om deze rommel op te gaan ruimen je tegen; je weet niet waar te beginnen, je weet niet hoe je het aan moet pakken. Langzaam ga je daar eens over nadenken....zo verder met deze troep om je heen wil je niet, maar wat dan wèl......?

Hoewel het geen beginnen aan lijkt en je al veel te lang heb gewacht met het aanpakken van deze rommel, is het zinvol om de tijd te nemen voor de juiste 'opruim-strategie'.
Een goed begin is immers het halve werk...!
Je hebt al eerder gemerkt dat zomaar ergens beginnen, in deze eindeloos grote berg, zinloos is. Enige organisatie zou dan wel handig zijn èn een goede voorbereiding.

Je zou kunnen beginnen te kijken wat je aan hulpmiddelen nodig hebt om deze puinzooi te lijf te gaan.
Wat heb je nodig? Wie heb je nodig? Want alleen kom je er ook niet uit.

Zomaar alles in een paar grote dozen smijten is niet zo zinvol. Dan zit je straks met dozen vol troep, die je ook weer ergens kwijt moet. Bovendien zoek je je suf wanneer je iets nodig hebt, want enig idee wat in welke doos zit, ben je dan al lang niet meer (kun je alles weer overhoop halen...)
Nee, je bent beter af met van die handige plastic opbergbakjes, met van die dekseltjes. Liefst nog met etiketjes er op geplakt, zodat je in een oogopslag precies kunt zien waar je wat in hebt gestopt. Als je dan iets nodig hebt, heb je het zó gevonden!

En wie je nodig hebt om deze wanorde te lijf te gaan is ook even aftasten: Hoe groot is de berg troep en waar bestaat die uit?
Heb je iemand die handig is met uitzoeken of heb je echt iemand nodig die sterk genoeg is om alles weg te helpen sjouwen? Of heb je zelfs meerdere mensen nodig?

Misschien moet je het eerst eens met één iemand proberen en kijken hoe ver je komt met ruimen.
Eventueel kun je de troep die uiteindelijk overblijft nog wel met iemand anders aan gaan pakken.

Je zult zien dat het opruimen je energie zal geven, ondanks de inspanning, terwijl je er aanvankelijk zo tegen op zag om aan te beginnen.
Je beseft dat je met het wegruimen van deze troep mogelijkheden creëert, om verder te komen dan je nu kwam.
Maar pas op! Kijk uit dat je niet struikelt en kijk helemaal uit dat je niet valt! Alhoewel.....laat je daar dan niet door ontmoedigen, want wie valt kan opstaan èn weer verder gaan met waar hij/zij gebleven is.
Vallen doet soms pijn, maar gaat ook weer over. Soms heb je voorgoed een litteken, maar ook dat slijt wat.

Opruimen zorgt voor ruimte, voor meer zicht op de dingen om je heen. Zodra de troep weg is, kun je beter genieten van alles om je heen, zonder de storende ergernis van bende.
Je ziet ook meer van wat je hebt en niets belemmert je meer in je vooruitgang. Geen ergernis, geen struikelblokken, maar ruimte, orde en netheid: precies wat je nodig hebt om te komen waar je zijn wilt!

Mocht je toch iets nodig hebben wat je goed hebt opgeborgen, dan is er geen nood aan de man. Je weet het zo weer terug te vinden en je bergt het net zo makkelijk weer op. Wat een overzicht en wat een ruimte!
Nooit zal je het zo ver weer laten komen om de troep zo hoog op te laten stapelen.
Dit was een hele zware klus en moe maar voldaan kun je nu onbezorgd genieten van je welverdiende rust.

Zo zit het ook bij een mens van binnen: heb je je hoofd niet op orde, dan raak je de weg kwijt door de wanorde in je hoofd. Je krijgt dan klachten, omdat je niet meer naar behoren kunt functioneren. Soms blokkeer je zelfs volledig en kun je niet meer doen wat je in een gezond leven zou willen. Dan is het tijd om met jezelf aan de slag te gaan; met de troep in je hoofd, die in de weg ligt.
De rommel in je hoofd weg proppen in hokjes, met je voet tegen de deur om te voorkomen dat ze openspringen is geen oplossing.
Zodra je alles netjes in die 'handige bakjes' hebt gestopt, zorgvuldig hebt gesloten, wetende dat je ze als nodig is altijd weer (even) kunt openen: dat is opruimen, met of zonder hulp van een goede vriend, hulpverlener of professional, die je op de goede weg weet te helpen.

Wanneer je de moed en de kracht kunt vinden om deze ravage aan te pakken en op te ruimen, doe je letterlijk een stap voorwaarts. Dat gaat niet altijd vanzelf en kost moeite, inspanning en soms verdriet en pijn. Maar àls dan alles op orde is, kun je genieten van je inzet; je levenspad weer vrij om op verder te gaan!!!

Succes gewenst!!!

Winifred Baatsen